این روزها پرم از نبودنت

پرم از دلتنگی

و پرم از تنفر 

کجاست حافظ 

که از رندی بگوید

از جفای یار بنالد

کاش حافظ  در تفالش 

کمتر از فراق میگفت

واز هجران

هجرانی که این روزها 

مشق زندگی م شده

و جانم را به آتش بی وفایی سوزانده

کجایی حافظ 

که در این پریشانی تسلای دل زخم خورده م باشی

و مرا مژده وصل یار دهی

نوشته شده در شنبه 95/2/4ساعت 12:3 عصر توسط روزگار غربت| نظرات ( ) |